Şükrü GÜNGÖR (AP / Endonezya, 2022)
Hiç idim şu üç günlük dünyada
Yerde gökte başıboş savrulan
Amacı belirsiz içinde hiçlikle kavrulan
Bir kelime, bir umut, hareketsiz bir davranış
Gezedursun bu ben cihanda bi çare
Uçsuz bucaksız bozkırlarda kurak topraklarda
Ben gibi çokmuş elinde kazmayla dağlarda
Susuz aç ve bitap yürüyen kızgın kumlarda
Biri sevdiğine kavuşmak için yola çıkmış
Diğeri kendini bulmak için acıkmış
Acaba bulmuşlar mıdır istediklerini yahut umduklarını?
Netice de her batılın sonu ona çıkmış
Hiç idim dedim ya inanın bu gerçek
Sanırdım dünyanın en iyisi en güzeli benim
Roma’da Caesar, Asya’da Mete, Anadolu’da Osman Beyim.
Bak bakalım şöyle bir şuan neredeyim.
Tarih sayfaları benden bahsediyor.
Adım yankılanıyor her ağızda, her kitapta.
Bir yanda her şey iken diğer yanda koca bir hiçim
İşte şimdi anlıyorum, bu ne kötü bir seçim.
Her şeye hükmedilir insanlar devletler ve dünya
Hepsi Zaferlerle süslenmiş sahte bir rüya
Sana boyun eğdik derler, biat ederler güya
Kırık bir tekke kapısından içeri almaz imiş bu seni.
Bir hiç idim sağa sola savruldum
Piri muhabbet aşkıyla kamil ve tam oldum
Bendeki beni bu hiçlikte buldum
Sen, ben, biz neyiz ki ? koca bir hiç...
Beyaz Mürekkep 