Zaman-Ölüm-İnsan / şiir

Adnan FARUK (Hatay, 2022)

Zamana karşı direnişimizin bir çöküşüydü bu.
Ölüm çullanıyordu kulaklarımıza dört bir yandan.
Yaşamı öyle kanıksamıştık ki,
Nefesimizi,
Bedenimizi,
Evimizi,
Eşimizi ve işimizi
Öyle içselleştirmiştik ki,
Nefretle bakıyorduk ölümü anan herkese.
Sanki her şey bizimmiş gibi
Ölüm bize bir yabancıymış gibi
Hayaller kuruyorduk,
Evsiniyorduk dünyayı.
Mezarlığa denk gelse yolumuzu değiştiriyorduk.
Ölüm çok ötelerde kalmıştı bizim için.
Ötelerden geldiğimizi unutmuştuk.
Geride bırakmıştık ölümün yıktıklarını,
Un ufak edip gönlümüzde tekrar canlandırdıklarını.
Geride kalacağımızı hiç bilmiyor gibiydik.
Unutmuştuk.
Unutturulmuştuk.
Bizsiz bir ölüm,
Ölümsüz bir hayat düşlüyorduk.
Unutalı çok da olmamıştı belki.
Beş, on dakika gibiydi.
Ama 
Sanki hiç öğrenmemişiz gibi 
Unutmuştuk.
Zaman,
Her saniye yeniyordu bizi.
Direnmek, karşı koymak boşa.
Zamanla savaşılmaz.
Anamızın karnında öğrenmemiş miydik bunu?
Ama
Hayatta olduğumuz her dakika
Biraz daha seviniyorduk.
Bir mum daha üflüyorduk doğum günlerimizde.
ALKIŞ!
Ölüme bir gün daha yaklaştık.
Yaşadığımız her gün
O güne giden köprünün bir basamağıydı.
Belki de bu yüzden ağlamıştık doğduğumuz gün.

Yine de ara sıra hatırlardık ölümü
Birini daha uğurladığımızda.
Ama
Bu, belli belirsiz bir anımsamaydı.
Daha önce gördüğümüz
Fakat
Adını çıkaramadığımız,
Gözümüzün ısırdığı ve bir yerlerden tanıdık gelen
Bir yabancı gibiydi.

Kefenli bir beden inerken bile toprağa
Ölüm sinmiyordu ruhlarımıza.
Telkin vakti geridekilere şefkatle esen
Bir meltem gibi değiyordu yüzümüze
Ve 
Tenimize.
Ölümle sadece bir rüzgarlık bağ vardı aramızda.
O da kaybolup gidiyordu
Cenazeden çıktığımızda.

Hükmüne tabi olduğumuz Zaman,
Bize fısıldıyordu
Ölümü
Ve 
Ölümü var edeni.
Her şeyi duyup görsek de
Ölüyü koymak için mezara bile insek
Taziye evlerinde yasinler okusak bile
Sanıyor musunuz ki biz akıllandık?
HAYIR!
Bir kibritin yanıp sönmesi kadar
Kısa bir farkındalık hali.
Sonrası hep aynı!
Hala hesapsızca yaşıyoruz
İnsanları kırıyoruz
Kırmızı paralar sayıyoruz
Kirli ellerimizle
Ve 
Gözlüyoruz kadın yollarını
Sanki hiç ölmeyecekmişiz gibi…

(21.12.2021)