Bilinmeyene / şiir

(Şairin Sesinden)

Adnan FARUK (Hatay, 2022)

Sana yazıyorum bu şiiri.
Seni hiç görmemiş,
Adını hiç söylememiş olmak
Kalemimin esas kuvveti.

Sana yazıyorum bu şiiri.
Bilinmezliğinin verdiği cesaret
Özgürce açıyor hayal dünyamın penceresini.
Çünkü ne zaman bilinen birine yazsam
Ne zaman imgelerimi hiçbir bedel istemeden
Çarçur etsem birinin önünde 
Hep yarım kalıyor bir aşk hikayesi.
Kuruyan çiçekler,
Aşka yazılan mektuplar,
Ben ve gecenin içinden süzülüp
Zamanımın duvarlarında yankılanan
Ketumlaşmış bütün duygularım…
Bunları bil diye söylüyorum.
Çünkü her kadın anlamaz
Bir erkeğin yalnızca bel altı düşüncelerden
İbaret olmayacağını.

Sana yazıyorum bu şiiri.
Kendi seslerimde boğulmaktan yoruldum çünkü.
Kalemim dostum, kağıtlar sırdaşım belki
Ancak sadece,
Boşa kürek çektiğini bilse bile
Bin bir emekle sakladığı umut birikintilerinin
Her kürekte denize süzülüşünü izleyen
Yılgın bir erkek yüreği anlar yankısızlığın kederini.

Sana yazıyorum bu şiiri
Kim olduğunu bile bilmeden.
Gözlerinin içine dalıp gitmedim hiç.
Başını göğsüme yaslamadım
Ya da
Ellerini sıkıca tutmadım daha önce.
Nerede olduğundan bile haberim yok.
Çünkü ben bilmem sarmaşık aşıkların tensel bütünlüklerini.
Hani bilmiyoruz ya birbirimizi,
En iyisi mi biz bu şiirde buluşalım.
Kelimelerin arasına uzanalım,
Her harften bin çiçek yeşersin,
İmgeli güneşler doğsun üstümüze,
Mecazlı bir mehtabı seyredelim geceleyin,
Hüküm sürsün kelimenin ruhu gözlerimizde
Ve
Ellerimizde birer aşk şarabı, kaynağı saf mürekkep olan.

Sana bir şiir yazıyorum.
Harflerinden binlerce name süzülüp
Tek kişilik orkestranın elinde
Arayış senfonisine dönüşen
Özlem kokulu bir şiir yazıyorum.

Seni bulup bunları okuyabilir miyim, şüpheliyim.
Ancak
Her şeye rağmen vazgeçmiyorum yazmaktan.
Asıl maharet de bu değil mi?
Görüp tanıma arzusu yüreğimde
Bir volkan gibi kaynarken
Kelimelerle köprü kurup hiç görmediği bir yerdeki
Hiç tanımadığı bir kadına ulaşma çabası…
Umutların savrulup tükendiği
Belirsizlik ve bilinmezlik fırtınasına
Kalemiyle karşı koymak, direnmek...
Ve 
En büyük direniştir,
Sevgisizliğin örümcek ağlarla
Dört bir yanı sardığı yerlerde
Ve zamanlarda 
              -hele ki bir bilinmeyene âşık olup-
aşk şiiri yazmak.

Aşk için herkes dağları deler de
Kalem tutmak yürek ister.
Biri dağda, biri çöldeyse 
Ben de buradayım, bu şiirdeyim.
Kelimelerimi çekinmeden mısralarıma diziyor,
Bütün bir cesaret ve direnişle bekliyorum.
Şimdi anlıyor musun beni?
İşte bu yüzden sana bu şiiri yazıyorum.
Bilmediğim kadın,
Seni seviyorum.

(10.08.2022, Hatay)