(Şairin sesinden)
Tunahan GÜDER(Sivas,2022)
Gökyüzüm kapanmaya başladı yavaş yavaş
Kâh yağmur yüklü karanlık bulutlarla
Kâh kasvet yüklü ruhsuz betonlarla
Güneş yüzünü çevirmeye başladı bizden
En azından orada olduğunu bildiğimiz, hissettiğimiz
Bir gün tekrar ışığını görmeyi umut ettiğimiz güneş
İşte yavaş yavaş batmakta
Hilalin varlığının ufukta belirmesi ile
Yüreğimizi teskin etmeye çalıştık
Hâlâ gökyüzünün aydınlığına dair
Umut ışığı olmaya çalışır içimizde
Rahmet görünümlü karanlık bulutlara
Saf aklın kölelerinin ıstırap yüklü betonlarına
Rağmen
Sahi ne yapmalıydık nasıl yapmalıydık
Lotus çiçeğinin büyüsüyle
Sonsuzluğu vaat eden
Fakat benliğimizi bizden çalan
Betonlara
Yahut
Rahmet olacağım diye gelip
Toprağı kavuran
Tenimizi yakan
Ruhumuzu küstüren
Rahmet sanrılı bulutlara karşı
Yapmamız gereken tek şey hissetmekti belki de
Kıssalarda anlatılan
Büyük bir gayretle anımsamaya çalıştığımız, hatırlamaya çalıştığımız
Hilalin ışığını yüreğimizde hissetmek
Bir adım geriye çekilmeden.
Beyaz Mürekkep 